Joke de Wolf-Roebers

In balans? Van je studie ‘je baan’ maken

Voor veel jongeren is het een paar weken geleden begonnen: een studie, introweek, kennismakings-activiteiten, studentenvereniging, sight tours door je nieuwe studie – stad en zoveel meer. Je ontmoet andere mensen, ging op kamers of misschien eerst heen en weer reizen. Of je zoekt nog naar een slaapplek of kamer.

Misschien zag je er tegenop, al dit nieuwe. Of was het voor jou vooral een uitdaging en had je er veel zin in: kom maar op! Je had zin om je in iets nieuws te storten.

Je wilde en ging het allemaal anders doen. Sociaal zijn, jezelf redden, nieuwe vrienden maken en je studie ook tegelijk goed aanpakken.

Het is vaak best veel tegelijk. Na de eerste paar weken blijkt me nog al eens in gesprekken, dat het niet altijd gaat zoals gehoopt. Je loopt nu al hopeloos achter alles aan. Want je moet veel zelf uitzoeken, als je gaat studeren. Je hebt het druk met introducties, eerste studieweken en het leren kennen van nieuwe mensen. En/of met heen en weer reizen en baantjes naast je studie. Wanneer doe je wat? En wat is het veel tegelijk!

Studeren kan leuk zijn

Studeren kan heel leuk zijn en het studentenleven ook. Daar kun je zelf ook veel aan doen én je hebt daarin zelf de keuze. Dat beseffen niet alle jongeren. Sommigen laten zich graag meevoeren door anderen en door wat lijkt te ‘horen’. Door de mores. Want je wilt er graag bij horen, je wilt niks missen. Maar hoe blijf je vooral jezelf in een nieuwe situatie, ben je in ‘balans’? En hoe kun je daarvan genieten en tegelijk goed bezig zijn met studeren? Dat is de leuke uitdaging.

Mocht je je hierin herkennen en je had dit willen voorkomen of je wilt bijsturen? Laat maar weten. Ik coach je graag door de nabije tijd heen. Zodat je je eigen kwaliteiten goed kunt inzetten en het ook echt een mooie en leuke tijd voor je kan zijn. Jijzelf de regie neemt en je niet laat overrulen.

Maak van studeren ‘je baan’. Dat is het advies. Ik wil dit met alle plezier verder uitleggen. Veel goeds de komende tijd!

Somberheid en je telefoon…matchen die?

Waar hoor ik bij? Wie vindt me leuk? Veel jongeren zoeken naar verbinding, naar geborgenheid. Ieder mens wil graag ergens bij horen. Maar als je dat niet ervaart? En als je het idee hebt dat anderen dingen ‘beter’ doen, ergens ‘beter’ in zijn? Waarom leef je eigenlijk? Je kent gevoelens van somberheid, depressiviteit, angst en leegheid.
Ieder kent wel een jongere, die hier mee heeft te dealen.

Wat is hier aan de hand? Er zijn in dit verband allerlei onderzoeken, ondermeer naar de effecten van ons telefoongebruik op mentale gezondheid. Onderzoekers komen met indrukwekkend hoge cijfers van telefoongebruik bij bijvoorbeeld jonge mensen. Zij zitten soms wel 6-8 uur per dag op hun telefoon.

Maar: is somberheid, depressie en leegheid wel terug te voeren op het heel veel bezig zijn op je smartphone en via Social media? Gezond en goed om hierover eerlijk te praten en dit niet direct weg te wuiven – zoals ik vaak heb meegemaakt – als ‘overdreven’.

Een interessante en verdiepende aanzet voor goed gesprek hierover geeft de recente ‘Ongelooflijke podcast’. Een inzicht-gevend en realistisch gesprek in die podcast dus tussen Esther van Fenema (psychiater) en Stefan Paas (theoloog).

https://podcasts.apple.com/nl/podcast/de-geestelijke-schade-van-de-smartphone-en-social/id1458702219?i=1000653785205

Dat gesprek gaat er allereerst over, dat de geestelijke schade van de smartphone en sociale media gigantisch is. Uit onderzoek blijkt, dat het effect van lang op je smartphone bezig zijn is te vergelijken met het effect, dat een verslaving aan cocaine met zich meebrengt. Alleen dat al is schokkend. Een verslaving met bijbehorende kenmerken?

Maar het gesprek gaat ook verder. Want waarom zoveel op je telefoon? Wat gebeurt daar dan werkelijk? En die analyse is heel zinvol. Veel jongeren zoeken naar verbinding, het ergens bij horen. Ze kennen soms angst voor het leven en de toekomst. En dan is het fijn daaraan af en toe te kunnen ontsnappen, in een online-wereld te zijn.

Is dat dan de oplossing voor het je verbonden weten? Of volgt er – door de eindeloosheid van online zijn – daarna vooral de leegte..?

Vallen en weer opstaan

Mijn studie gaat met ‘vallen en opstaan’, vertelde iemand me pas. Hij bedoelde, dat het allemaal niet heel vlot ging en hij er heel hard voor moest werken. Vooral het maken van papers en de scriptie (bachelor-scriptie) vroegen veel energie en tijd.

Het is interessant om dan eens te bekijken waarom het schrijven van een scriptie nu zoveel tijd vroeg. Dat is sowieso natuurlijk wel een klus, maar bij deze student kostte het wel heel veel, in vergelijk met de geschatte werktijd en met de tijd, die mede-studenten er in hadden gestoken.

Deze student voelde zich falen. Het voelt en lijkt, alsof anderen het allemaal makkelijker en beter kunnen en doen. En dat geeft faalgevoel. Het idee, dat het allemaal aan jou ligt. Dat jij harder moet werken. Maar in de praktijk betekende dat vooral moeheid en teleurstelling en vooral een niet-begrijpen van zichzelf. En het verlies van motivatie. ‘Laat maar’, laat ik maar stoppen met de studie.

Deze student was als kind een uitstekende leerling. Had veel interesses en fantasie en een hoge intelligentie. Had nooit echt hard hoeven werken. Maar nu dus wel?

We hebben daarover doorgepraat en geprobeerd te ontdekken, hoe hij met zijn eigen kwaliteiten de uitdaging van het studeren wel aankan. Meer ontspannen kan studeren en vooral ook keuzes leert maken uit de vele gedachten en ideeen, die er waren over zijn scriptie.

Het leven is soms vallen (en het gevoel hebben van ‘falen’). Maar het is de uitdaging om weer ‘op te staan’. Met nieuwe inzichten verder te gaan.

We hebben net Pasen gevierd: het opstaan van Jezus uit de dood. Je zou kunnen zeggen dat dit mede metafoor voor mensen is voor ‘het hebben van de juiste inspiratie en kracht’, om elke keer als dat nodig is, weer ‘op te staan’.

Het leven gaat ten diepste niet om snel of minder snel studeren. Of net zo doen als anderen om je heen. En het gaat ook niet om presteren. Het gaat er wel om waar we zin, kracht en energie uit putten en waar we die vervolgens op richten. Hoe kun je met ‘wie je bent’ en ‘hoe je in elkaar zit’ iets laten zien van wie Jezus is? Door hoe je omgaat met jezelf en met wat in jouw leven is. Blijf je vastzitten in een faal-idee of richt je je weer op? Eventueel elke dag opnieuw?

Jezus veroordeelt ons en onze gedachten niet. Jij kunt denken dat je dom bent, want je kunt niet zo snel als anderen. Dat denken doe jezelf, laat je toe. Of we veroordelen anderen. Die moeten mij beter begrijpen of mij maar eens komen helpen.

Jezus wil ons van deze veroordelingen bevrijden en stelt ons in staat om hiervan (als het speelt of weer opspeelt) los te komen. Van de gedachten, waar we aan vast zitten of die ons ‘klein’ houden. Van het jezelf en anderen schuld aanpraten.

Dus als je ‘valt’, blijf dan niet liggen. Maar ‘sta op’ in de overtuiging, dat Hij je kent, begrijpt en helpt. Je kracht wil geven, het falen voorbij. Misschien mensen op je pad brengt. Ook bij het maken een scriptie.

Vallen en opstaan

Wat mag ik voor je doen?

‘Wat mag ik voor je doen?’ Het lijkt een simpele vraag. Maar door die aan iemand te stellen kun je veel betekenen voor de ander. En gek genoeg kan dat ook iets voor jezelf betekenen. Actief van betekenis kunnen zijn, respect voor jezelf krijgen en hebben. Dat is heel wat anders dan twijfelen aan jezelf en jezelf ‘klein’ denken. En blijven hangen in je eigen wereld. Soms ook wel in je eigen ‘eenzaamheid’.

Vraag je het wel eens: Kan ik iets voor jou doen? Mag ik luisteren? Mag ik je dienen? Daarmee gaat deze vraag dus niet over mijn eigen belangen en over mijzelf. De vraag is ook niet bedoeld om aandacht op jezelf te vestigen. En daarmee kom je wat meer ‘los’ van jezelf en je eigen ‘ikkerigheid’. De laatste is een term, die ik o.a. hoorde bij een lezing van psychiater Dirk de Wachter. En trouwens ook las in een interview met hem.

‘Maar daar heb ik geen energie voor’, vertelde iemand mij. Zou het wel willen, maar dat kan ik niet. Ik heb al meer dan genoeg aan mijn eigen ‘gedenk’ en mijzelf. Want wie luistert er naar mij? Wie vraagt naar mijn welzijn? Wat zou ik dat graag meemaken.

Ingewikkeld en tegelijk zo begrijpelijk. Daarom bied ik jou aan: Mag ik naar je luisteren? Of: ‘Wat kan ik voor jou doen?”. Mail me of app me.

Hoe is het?

Het lijkt een simpele en vanzelfsprekende vraag: Hoe is het? Of: hoe gaat het met jou? Met zo’n soort vraag toon je belangstelling en aandacht voor een ander. Hoe waardevol is dat!

Hoe vaak vraagt iemand aan jou, hoe het echt met je gaat? Of anders gezegd: heb je zelf wel eens gemerkt, dat zo’n soort vraag je goed doet?

Aandacht

Persoonlijke vragen stellen lijkt simpel, maar in de praktijk is dat anders. Het is sowieso niet voor ieder even makkelijk om vragen te stellen aan anderen. En om op die manier aandacht voor de ander te hebben.

Er zijn momenten, dat je ‘die ruimte’ niet hebt of echt niet weet wat je kunt vragen. Of misschien ben je het niet zo gewend, om anderen met vragen te benaderen. Of denk je te snel, dat je persoonlijke dingen niet zomaar aan iemand kan vragen. Of durf je niet. En dat zou jammer zijn.

Waarom ik dit schrijf? Steeds weer merk ik hoe verschrikkelijk belangrijk het is als we elkaar als mensen ‘zien’. Als we meer echte aandacht voor elkaar zouden hebben.

Als iemand jou ‘ziet’, kan je dat ‘raken’. Maar dus ook omgekeerd: als jij iemand wilt ‘zien’, kan dat die ander ook goed doen. Door te ‘zien’, aandacht te hebben voor de mensen om je heen en belangstelling voor hen te hebben kun je van grote betekenis zijn. Meer dan jezelf denkt.

Vragen stellen

Vragen stellen is een manier van ‘belangstelling hebben’. En niet alleen vragen stellen, maar vooral ook de tijd nemen om goed te luisteren en zo nodig door te vragen. ‘Wat bedoel je met..?’; ‘Waarom zei je..?’. Gesprekken gaan dan vanzelf de diepte in en blijven niet ergens ‘hangen’.

Wat zou het mooi zijn, als we vaker aan een ander vragen, hoe het gaat. Aan familie, vrienden, maar misschien ook wel aan mensen, die we spontaan tegenkomen. Doe je mee?

Het vraagt wel het loskomen van ‘jezelf’. Van het druk zijn met je eigen dingen. Aandacht voor anderen en van betekenis willen zijn is een levenshouding, die wil dienen. Waarbij het niet alleen over jezelf gaat, maar over ‘ons’.

We bestaan alleen door de blik van een ander (Levinas)

Zie ook een reactie van mij op een inspirerende middag in Amsterdam (16 dec. 2023) over ‘De kunst van het leven’, georganiseerd door de ‘School of Life’

https://www.linkedin.com/posts/joke-de-wolf-88336059_opera-werk-geluk-activity-7145811369508970496-GgNI?utm_source=share&utm_medium=member_desktop

Wachten en op de wachtlijst? Zoek jij naar goede hulp?

Mentale gezondheid

Wacht jij op hulp? Wacht je al lang? Misschien ‘moe’ van het wachten?

Er is gelukkig veel aandacht voor hoe het gaat met jonge mensen. Er wordt onderzoek naar gedaan, over geschreven, getweet en gepraat. Over mentale gezondheid bij jong – volwassenen, jonge ouders, scholieren, studenten en ga maar door.

Maar het gaat ook over wachten op specialistische hulp en over lange wachtlijsten. Want veel jonge mensen wachten op hulp. Zij willen graag geholpen worden bij stress – ervaringen, verwarring over wie ze nu eigenlijk echt zijn. Of bij gevoelens van zinloosheid en leegte. Bij slaapproblemen. Of bij twijfel over de toekomst. Want hoe moet het met ons klimaat, met het vinden van woonruimte, met het afbetalen van opgebouwde studieschulden? Je zal maar behoren tot de ‘pechgeneratie’.

https://www.nd.nl/nieuws/nederland/1181176/mentale-gezondheid-van-meisjes-gaat-achteruit-bijna-de-helft-#

Het kan ook zijn dat studeren of werken spannend voor je is. Dat het je heel veel energie kost en stress en druk oplevert. Dat je vaak het gevoel hebt dat je faalt. Dat je je niet genoeg kunt concentreren.

Wachten op hulp

Misschien zocht je al hulp. Want je wilt graag verder komen. Maar wat helpt jou echt en hoe dan? En welke keuzes ga jij daarin maken?

Het kan maar zo zijn, dat je daarom nu aan het wachten bent. Dat het nog wekenlang duurt, voor je terecht kunt bij een specialistische hulpinstantie.

wachten wachtlijst hulp gezocht hulp vragen — Wachten? Wachtlijst? Jongeren / studenten zoeken specialistische hulp

Aanbod: ik help je vast op weg

Of misschien zoek je nog naar iemand. Wil je graag met iemand in gesprek. Zoek je iemand die je kunt vertrouwen. En kijk je om je heen en wacht je nog eens even af.

Ik heb jaren lang ervaring met het begeleiden van allerlei mooie mensen en ik wil deze praktische ervaringen ook graag voor jou beschikbaar stellen.

Ik bied je alvast een paar gesprekken aan via mijn praktijk StudentGesprek en kan je daarmee een klein eindje op weg te helpen in de tijd, dat je moet wachten op meer specialistische hulp. Dat verkort je wachttijd en overbrugt die tijd. Want door te moeten wachten lossen dingen vaak niet op. Met iemand doorpraten helpt zeker wel. Want je zorgen en gedachten met iemand kunnen delen, dat doet ook ‘helen’. Dat heb ik te vaak al mogen meemaken. Vandaar mijn aanbod.

Zoek je nog naar specialistische hulp?

Vanuit mijn ervaringen kan ik je ook helpen met het verder zoeken naar de juiste specialistische hulp. Als dat nog nodig is of vooral ook aanvullend zou zijn.

Hoe dan ook: maak gebruik van een gratis kennismakingsgesprek en laten we samen ‘een koffie doen’!

Studiekeus – een perfecte keus?

Je studiekeus. Want ‘Weet je het al’? Of heb je nog geen idee over je keus. Twijfel jij er over, wat je wilt gaan doen? Je moet je eigenlijk al opgeven, maar hoe maak je een soort van perfecte keus voor jezelf?

Te veel keus

‘Wat moet ik gaan doen? Ik ben klaar met mijn examens, maar ik weet nog niet wat ik wil. Welke studiekeus past echt bij mij? Ik vind zoveel leuk: Spaans studeren, iets in toerisme of hotelschool? Ik zou ook wel willen reizen of een project met kinderen willen doen in het buitenland. Ik krijg verschillende adviezen en weet het niet meer.‘ Zomaar een vraag, die voorbijkwam. En geen gekke vraag. Ik hoor deze veel vaker. ‘Wat moet ik gaan doen? Ik vind heel veel leuk ‘ .

Hoe maak je te midden van veel mogelijkheden een goede studiekeuze? Of eigenlijk: hoe maak ik de voor mij perfecte studiekeus?

Je keus? Of geen idee? Wat is jouw perfectie studiekeus?

Wanneer is iets eigenlijk een ‘goede’ of perfecte keus? Want in welk plaatje zie jij jezelf over 5 jaar of 10 jaar? Misschien kun je geen beroep bedenken, waarin jij jezelf dan zou bezig zien. En dat geeft twijfel.

Je weet misschien vooral wel, wat je niet wilt. Misschien wil jij bijvoorbeeld absoluut niet een hele dag achter een computer werken, in een klein kantoortje?

Geen idee?

Het zou ook kunnen, dat je ook echt helemaal geen idee hebt wat te doen. Je bent wel bezig geweest met studiekeuze, omdat dat wel moest. Hebt wel eens een open dag bezocht, maar eigenlijk was je nergens echt enthousiast voor. En je weet zelfs niet of je wel zin hebt om verder te gaan studeren. Knap irritant ook, dat iedereen om je heen steeds maar aan je vraagt ‘of je het al weet’…’. Geen idee!

Perfecte studiekeus

Graag help ik je om je denken over je studiekeuze verder te ontwikkelen. Om twijfels te onderzoeken, om een goede keuze te maken en besluiten te gaan nemen. Zodat je weet wat je gaat doen en vooral waarom dat dan verstandig is en bij je past. Rust.

En alvast dit: de perfecte keus bestaat eigenlijk niet of misschien toch wel. Graag leg ik je dit tijdens een gesprek uit. Kijk op www.studentgesprek.nl voor een gratis kennismakingsgesprek.

Stress door uitstelgedrag – Direct Aanpakken

Graag beveel ik je de DA-methode aan. DA is een afkorting die mijn vader altijd gebruikte. Die hij als reminder voor mijn stress door uitstelgedrag op een blaadje schreef en boven mijn bed hing. DA of Direct Aanpakken. En nee, ik heb geen aandelen bij een zekere winkel.

DA – Direct Aanpakken – methode voor handig studeren

Ik was goed in het uitstellen van lastige dingen. Bijvoorbeeld als ik moest beginnen aan een grote opdracht. Een paper, betoog, essay, scriptie of een onderzoeksrapport. Want hoe ging ik dat aanpakken? Wat moest er wel in en wat vooral niet? Het was zoveel, wat dan in m’n hoofd zat en ik had het idee dat ik dat allemaal in de opdracht moest verwerken.

De opdrachten die ik uitwerkte waren in eerste instantie vaak te lang. Te veel woorden en kantjes A4. En het duurde ook een tijd voor ik ermee klaar was. Dus stress. Anderen konden zoiets naar mijn idee veel sneller maken. Ik heb me vaak wat ‘dom’ gevoeld als ik daar op lette.

En iets anders: een afspraak maken met iemand die je niet zelf kent. Vond ik ook lastig. Iemand zomaar opbellen? Liever morgen maar. En ik had ook hier flink uitstelgedrag. Maar dat maakte het – eerlijk gezegd – vaak alleen maar lastiger en ik had er veel stress van.

Herken jij jezelf? Is het bij jou hardnekkig, dat gedenk en vooral het uitstelgedrag? Neem dan contact met me op en ik help je hiermee een stapje verder. Zodat je minder stress hebt over en van dit soort dingen. Want door Direct Aanpakken te leren toepassen heb ik ervaren dat mijn uitstelgedrag te veranderen was.